Dagboek Mirta & Duende

Aankomst Duende & Mirta: Heel nerveus, ongeduldig, hyper (de baasjes). Duende al heel snel blij en gek doen. Keek in de ruiten en zag zichzelf. Dat vond hij zo bijzonder. Had al heel snel door dat we iets lekkers in de tas hadden en dook gewoon heel brutaal in de tas. Mirta is een ander hondje, bescheiden, bang …je ziet dat ze heel veel heeft meegemaakt. Heel erg lief. Beiden hebben een waanzinnig lief karakter. De een heeft veel zelfvertrouwen de ander helemaal niet. N tegenovergestelde combi.

In de auto, Mirta op de achterbank, Duende eerst op de achterbank en daarna bij ap op schoot.

Thuiskomst: Mirta is onder de eethoek gekropen. Duende als een dolle door het huis gegaan. Op het dressoir gesprongen omdat er iets glimmens op stond , op de eetkamer tafel. TV vond hij maar raar. Bureaustoel door de hele kamer gesleurd. Kattenstoeltje beetgepakt en mee gesleurd. Op de katten gaan jagen en blaffen.

’s Nachts heb ik op de bank geslapen. Duende ging steeds achter de katten aan of pakte de bureaustoel. Mirta hoorde ik die nacht eten.

Donderdag:

Duende pakt nog een x de bureaustoel, TV reageert ie niet meer op. Rustig in huis, behalve de katten. Als hij er 1 ziet bewegen dan gaat hij erop af en begint te blaffen. Katten vinden hem eng en gaan naar boven en laten zich niet meer zien. Mirta is heel stil, staartje tussen haar benen, maar komt toch af en toe naar je toe. Gaat alleen maar op de koude vloer liggen en maakt geen gebruik van de lekkere dekentjes, bank of mand. Ze doet zichzelf zo te kort. Mirta heeft ook niet 1 x geplast of water gedronken. Mirta ’s middags eindelijk een hele grote plas gedaan. Deze dag heeft ze ook voor het eerst gekwispeld. Een onzekere kwispel maar ze deed t. Duende ligt lekker op de bank, maar rust heeft ie niet, als hij een van de katten ziet bewegen dan is het jagen en blaffen. Katten hebben echt geen leven zo. Durven niet over de vloer te lopen. Krijgen boven eten. Duende verder enorm voorbeeldig. Vanaf dag 1 al hun behoefte buiten gedaan. Super trots. Duende de hele nacht op jacht naar de katten. Jagen en blaffen. Corrigeren helpt niet, apart zetten niet, rammelen met iets niet, negeren niet….pfff worden er moedeloos van. Mirta wordt hier nog angstiger van en duikt de kattenbak in. Mirta heeft naar een foto van Kelly gestaard …een heel bijzonder moment. Haar laten kennismaken met de mand. Die vindt ze erg lekker. Loopt me ook niet meer achterna…wil haar mandje niet verlaten.

Duende wilde het eten van Mirta opeten en heb dit afgepakt en weer aan Mirta gegeven. Ze gaf me een dankbare blik. Na het eten kwam ze naar me toe en ging kwispelen. Dit heeft ze de hele dag gedaan. Eten en naar me toekomen en kwispelen. Zo lief!

 Vrijdag:

Ik vind Mirta weer in de kattenbak. Haar opgetild en naar de mand gedragen.  ’s Middags heeft ze door dat het haar plekje is en gaat uiteindelijk steeds naar dit plekje toe en laat zich dit niet meer afnemen.

Duende blijft blaffen en jagen naar de katten en heb Gerda gebeld dat dit niet langer kan. De katten, Mirta en Duende komen zo niet aan leven toe. Allemaal gefrustreerd. Is dit een instinct probleem of een gedragsprobleem. Een opvanggezin voor Duende zoeken L. Gerda zei me eens met Jolanda te praten. Ze heeft en katten en vangt Podenco’s op en heeft enorm veel ervaring.

Jolanda gebeld en heeft me heel veel tips gegeven. Ik heb Duende 1 tik met de krant gegeven en hij is zo geschrokken…hij ging niet meer achter de katten aan. Lag heel braaf bij me. Een enorme doorbraak!!! Dank je wel Jolanda!!!

Zaterdag:

Mirta komt op mij aflopen met een hoge kwispelende staart. Duende loopt gewoon langs de katten . Hij heeft 1 keer een poging gewaagd om de kat achterna te lopen, maar een nee was voldoende. Ze eten heel goed en vinden het heerlijk om hele lange wandelingen te maken. Ik had iets anders aangetrokken en daar was Mirta een beetje bang van. (wellicht een vervelende herinnering) en moest weer een beetje aan mij wennen. Ze zijn beiden zo lief echt een enorm goed karakter. ’s Avonds lagen Minoes & Duende samen op de bank. De een links en de ander rechts, maar dat is een begin!

Zondag: Ik ben die ochtend naar het Noorden van het land gegaan. Mijn vriendin en haar familie gaan opzoeken. Alleen met papa. Lange wandeling voor Mirta was niet prettig. Ze was bang, maar de korte wandelingen gingen prima. Ap kreeg mirta de 1^e x bijna niet uit de mand om te gaan wandelen, maar ging steeds beter. Duende tijdens een wandeling losgeschoten, maar Ap had hem gelukkig snel weer te pakken. Een nacht alleen met papa geweest. ’s Nachts keurig gedragen.  Mirta went nu ook steeds meer aan Ap.

Maandag: Papa en Duende zijn beiden een beetje gek. Dus ze kunnen lekker samen dollen. ’s Middags kwam ik thuis. Mirta moest weer een beetje wennen aan mij. Al snel liep ze door het huis en zocht me steeds op. Deed zelfs een poging om op de Bank te klimmen. ’s Avonds lag Duende bij mij op de bank en Minoes (de kat waar ik me het meest zorgen om maakte) lag bij mij op schoot. Nog geen 40 cm uit elkaar en ze lagen beiden zeer ontspannen.

Dinsdag:

Duende & Mirta weten precies dat als ik de riemen pak dat ze mee naar buiten mogen. Ik pakte de riem en Mirta kwam voor het eerst enorm kwispelend uit zichzelf naar mij toe. Voorgaande dagen moesten we haar echt uit de mand halen. Dus een echte doorbraak. En nog een doorbraak J Mirta plast voor het eerst midden op het veldje. Andere dagen durfde ze amper te plassen en als ze het deed was het heel ver in de bosjes, zodat niemand het zag. Vanmiddag een lange wandeling gemaakt en ook naar een strandje geweest. Duende is gek op water. Mirta en ik hebben een modderbad van Duende cadeau gekregen. Lekker graven in het water en wij zaten onder de modder! Dank je wel Duende. We zijn er een stuk knapper door geworden ;-). Jij weet wat vrouwen nodig hebben. Bij thuiskomst had Mirta de smaak te pakken en kroop in de vensterbank. Lekker naar buiten kijken. Mirta gek met haar pootjes doen …n voorzichtige poging om te spelen en rolde vervolgens op haar rug. Buikje geaaid. Meiske wordt steeds vrijer. Zo gaaf om deze veranderingen te zien in zo een korte tijd!!!!

Aanvulling op mijn dagboek: Heb deze dingen niet benoemd, omdat het niet aan de orde was, maar wel heel belangrijk. Als we van huis weggaan, gaat Duende op de bank liggen en Mirta ligt in haar mandje. Ze blaffen niet tijdens onze afwezigheid en we treffen het huis aan zoals we het heb achtergelaten. Ze doen hun behoeftes buiten. Heb ze op geen enkele manier zindelijk hoeven maken. Ze hebben het vanaf begin af aan netjes buiten gedaan. Reageren niet op andere honden die ze tegenkomen. Gaan niet blaffen als de hond van de buren blaft. Als er mensen langs onze tuin lopen reageren ze niet. Vinden het niet raar als ik ga stofzuigen. Ik moet wel zeggen dat ik overdreven blij doe en ga zingen als ik aan het stofzuigen ben ;-). Mirta loopt keurig mee aan de lijn, Duende moeten we af en toe corrigeren, zeker als hij een kat ziet of een konijn, maar hij heeft heel snel door wat er van hem verwacht wordt.  ’s Nachts slapen ze door. Duende geeft een zacht blafje als de krant wordt bezorgd. Ze zullen vast kattenkwaad gaan uithalen als ze meer gewend zijn (en dat mag ook), maar jeetje wat een aanpassingsvermogen. Wat een fantastische hondjes! Dikke pluim voor Mirta & Duende.

Aanvulling over (vooroordelen): Ik vertelde mijn buurvrouw dat we 2 hondjes uit Spanje zouden krijgen. Haar reactie was; kun je ze ook terugbrengen?

Deze buurvrouw heeft de tamtam te ronde laten gaan.  Toen we met Duende en Mirta de eerste 2 dagen buiten liepen, waren er verschillende mensen die met een boog om ons heen liepen of hun hondje optilde toen wij eraan kwamen. De hondjes die door hun baasjes werden opgetild reageerde niet zo vriendelijk tegen Mirta & Duende (is niet de schuld vd hondjes, maar wel vd baasjes…ze creëren namelijk angst ;-). Duende & Mirta negeerde de hondjes volkomen. Ja ja “Spaanse”hondjes kunnen ook braaf zijn ;-). Ik kwam een man tegen, hij woont 150 meter verderop. Had hem nog nooit gesproken en hij zei. Deze honden komen uit het asiel uit Spanje hè? Ik; ja, dat klopt. Hij zei: Dat vind ik echt heel goed en dat zouden meer mensen moeten doen! Dat er gekletst werd was voor mij heel duidelijk. 1 positieve reactie en de rest negatief. Inmiddels laten de mensen die eerst hun hondje optilde, het hondje nu gewoon lopen en andere lopen niet meer met een boog om ons heen. Weet niet wat mijn buurvrouw verteld heeft, maar niet heel veel goeds denk ik. Vanmorgen liep ik achter mijn buurvrouw met de hondjes. Zij liep met haar hondje. Ze had helemaal niet in de gaten dat we achter haar liepen. Na een tijdje reageerde haar hond en keek ze om. Ik zei netjes gedag en toen zei ze oh ik wil weleens kennis met jullie maken. Het gaat volgens mij wel goed, want ik heb ze nog niet gehoord. Ik zei ja het gaat hartstikke goed en dat voor een Spaanse hond ;-). Ze zijn gezond, lief en gedragen zich uitstekend. Zij ; Ja ik was bang dat ze zouden gaan blaffen. Ik ; net als uw hond zullen ze weleens blaffen. Haar hond keft behoorlijk vaak en dat maakt niet uit, maar waarom gelijk oordelen over honden die je nog nooit hebt gezien?

Ik ben door diverse mensen uit mijn omgeving ook aangesproken waarom ik honden uit Spanje moet adopteren? Er zijn immers genoeg honden in een Nederlands asiel. Ik heb eerder in mijn leven 4 honden gehad. Mij is nooit de vraag gesteld, waarom ik een hond uit een nestje heb gehaald of een hond heb overgenomen, terwijl er genoeg honden in het asiel zitten. Ik kreeg deze vraag zelfs gesteld van een vrouw die zelf honden fokt! Mijn wedervraag en dat was een inkoppertje; waarom fok jij honden terwijl er nog genoeg honden zijn die een baasje zoeken? Toen ik de wedervraag stelde aan iemand anders die er over viel dat we hondjes uit Spanje adopteerde , zei deze persoon jaaa maar die mensen willen een ras. Ik:  en ik wil een Podenco!! Ik heb als partner een boer uit Huissen ;-)  en niemand die tegen mij zegt…ja maar waar jij geboren bent (Den Haag) lopen er nog genoeg rond. Ik heb gemerkt dat sommige mensen om je heen het recht menen te hebben om iets over mijn hondenkeuze te hebben, omdat ze uit Spanje komen. Ik heb inmiddels gezien dat deze hondjes het zo enorm slecht hebben gehad en dat deze hondjes, ondanks wat ze hebben meegemaakt zulke fantastische lieve honden zijn. Zij verdienen net als iedere andere hond een geweldig leven, ondanks dat ze uit “Spanje” komen.

Heb het al eerder gezegd en doe het met liefde nog een keer, want dit zijn echt geweldige mensen met het hart op de goede plaats. Bedankt alle vrijwilligers van Stichting Podenco World! Jullie zijn geweldig. Jullie zetten je in voor honden die echt in een afgrijselijke situatie leven!